Konya’nın Cihanbeyli ilçesine bağlı Karabağ Mahallesi’nde yaşayan 51 yaşındaki Arıcan, yeni tip koronavirüsün (Kovid-19) tesirli olmaya başladığı periyotta toplumsal medyada izlediği origami videosuyla sanata ilgi duymaya başladı. Konya Ovası’ndaki bir kırsal mahallede çiftçilikle geçimini sağlayan Abdulkadir Arıcan’ın tarladan artakalan vaktinde kağıt katlama sanatı origamiyle ortaya çıkardığı eserler en büyük memnunluğu oldu.
Kovid-19’un tesirli olmaya başladığı periyotta toplumsal medyadan öğrendiği sanatla kendisini daha da geliştirmek isteyen Arıcan, “Tarla işleri çok ağır oluyor. Dikmesi, ekmesi, kaldırması bunlar daima ağır işler. Konuta gelip, bu işin başına geçince güya kuş üzere oluyorum. Üzerimden bütün yükler kalkıyor” diyor.
Hobi haline getirdiği sanatla kaygılarından, zahmetlerinden ve gerilimlerinden uzaklaştığını anlatan Arıcan, vaktin nasıl geçtiğini anlamadığını lisana getirdi.
Arıcan, geçimini küçük bir tarım toprağından ve seyyar değirmeninden sağladığını belirterek, “Genelde arpa buğday ekiyorum. Yerimiz kurak olduğu için öbür bir şey yetişmiyor. Traktörüm ve iki değirmen makinem var. Onlarla köy köy geziyorum. Biriyle arpa eziyorum, başkasıyla de bulgur çekip arpa kırıyorum. Harmandan sonra işler kapanıyor” diye konuştu.
“Bana ‘kağıtlara hayat veren adam’ diyorlar”
Salgın sayesinde çok hoş bir sanat öğrendiğini vurgulayan Arıcan, şöyle konuştu:
“Evlere kapandığımız devirde internetten bir adamın kağıt katladığını gördüm. ‘Bu adam kağıdı neden katlıyor?’ diye merak ettim. Sonuna kadar izledim. Ortaya fevkalade bir eser çıkarttı. Kuğu yaptı. ‘Ben de yapabilir miyim?’ diye düşünürken uğraşamaya başladım. Adamın yaptığı üzere birebirini yapmaya çalıştım. Uğraşa uğraşa başardım. Köyde artık bana ‘kağıtlara hayat veren adam’ diyorlar. ‘Boş bir kağıt, ne olacak yırtıp at.’ Hayır o yırtıp atılmaz. Ona ben hayat veriyorum. O kağıdı biriktirip kuğu yapıyorum.”
Bir kuğu için iki gün yalnızca kağıt katlamaya uğraştığına değinen Arıcan, en kıymetlisinin katlama ve biriktirme süreci olduğunu, birleştirmenin daha kolay olduğunu söz etti.
“Bu işin başına geçince güya kuş üzere oluyorum”
“Bu köyde bu türlü işlerle uğraşan da diğer kimse yok zati. Tarla işleri çok ağır oluyor. Dikmesi, ekmesi, kaldırması bunlar daima ağır işler. Meskene gelip, bu işin başına geçince güya kuş üzere oluyorum. Üzerimden bütün yükler kalkıyor. Boş kağıtlarla ince dizaynla uğraştığım için kendimi çok memnun hissediyorum. Tüm sorunlarımı unutuyorum. Yaparken de çok keyifli olur.”