Halk ozanı ve devrimci kimliği, sert ve açık anlatımı ile tanınan Âşık İhsanî’nin, Nevşehir Ürgüp’teki bir köy meydanında verdiği halk konserinin imajları paylaşıldı. 1964 yılına ilişkin imajlarda İhsanî’nin yapıtlarını yanı sıra, köy meydanınki insanların giysileri ve şekilleri dikkat çekti.
ÂŞIK İHSANÎ KİMDİR
Diyarbakır’ın fakir bir köyünde doğan Âşık İhsanî, yapıtlarındaki sert ve açık anlatımı ile devrimcilerin ozanı olarak tanınmaktadır. Asıl ismi İhsan Sırlıoğlu’dur. 1932 yılında Diyarbakır’da doğar, küçük yaşta şiir yazmaya başlar. Demokrat Parti ile başladığı politik hayatına TİP ile devam etmiştir.
DP’nin mitingleriyle Türkiye’de dolaşmaya başlar. “Evvel Allah sonra Demokrat Parti” ve gibisi müzikler yapar. Türkiye Emekçi Partisi’nin kuruluşuyla birlikte sol hareketlere ilgi duymaya başlar. Birinci yazdığı devrimci şiir “Korkuyorlar, korkacaklar, korksunlar Geliyoruz, geleceğiz, yakındır” Şiiridir. Daha sonraki röportajlarında bu periyoda kadarki hayatını cahillik olarak tanımlayacaktır. Bu periyotta Ağalı Dünya adlı kitabı yayınlanır. Daha evvel içinde olduğu Adalet Partisi ile artık düşman olurlar. 22 Kasım 1967’de öğrenci örgütlerinin düzenlediği kıbrıs mitingi sırasında Deniz Gezmiş ile birlikte Amerika Birleşik Devletleri bayrağını yakarlar. Çetin Altan ve sol etraftan birçok kişi onun yazdığı şiirlerin, kitapların Sovyetler Birliği’nden gönderildiğinden şüphelenmektedir. Bu şiirleri okul yüzü görmemiş birinin yazdığına inanmazlar. En son onu hususun uzmanı olan Pertev Naili Boratav’a götürürler. Boratav İhsani’yi dinler ve “İhsani bir halk ozanıdır.” der. 1977’de Almanya ve Belçika’ya masraf ve bu ülkelerde de televizyon programlarına katılır, mükafatlar alır.
Le Monde’da hakkında çıkan haberde İhsanî’den şu biçimde bahsedilmiştir:
“… İhsani ile kelam konusu olan öbür şey. Bunu söylerken Bob Dylan’ı, Joan Baez’i, Gospels’in politik olmuş kara derili müziklerini düşünüyorum. Ray Charles’ın ya da Johnny Hallyday’in çığlık türküsü, Charlie Mingus’un yakarı türküsü, Bob Dylan ya da Joan Baez’in yakınma türküsü, Leo Ferre, Georges Brassens’in taşlama türküleri, İhsani sözlerindeki şiddetle karşılaştırıldıklarında adeta çekinden kalırlar. Sırf Vietnam Savaşı’na karşı koyan dünya ozanlarında görülen açık kelamlı sertlik, İhsani şiirinin birinci göze çarpan özelliğidir. İhsani bu öfkeyi, bu sertliği halkına karşı olan her şeyi yermekte kullanıyor. Kibarlar tahminen bu tondan inciniyorlar lakin bu akım, bu hakaret rayına oturmuştur…”