İlknur Altıntaş
Yıl 2016…
Kahramanmaraş Büyükşehir Belediyesi Başkanı, “Yedi Hoş Adam Edebiyat Müzesi” için açıklamalarda bulundu…
“Kolları sıvadık, başlıyoruz” filan dedi…
Hatta… Kültür ve Toplumsal İşler Dairesi Lideri Cevdet Kabakçı 2017 yılında Yedi Hoş Adam Müzesi’nin onarım çalışmalarının tamamlanacağını müjdeledi!
Muhafazakâr/sağ kesim için daha bir kıymetlidir bu okul/müze…
Az sabredin, nedenine az sonra geleceğim.
Soru şu: E, ne oldu da bu kadar önemsediğiniz, ömürlerini, şiirlerini dava uğruna feda eden…
Bir fikri, kanıyı inşa etmek için çabalarken bu adamlar…
Birileri çimentodan mı çaldı bilemedik ki?
–Bina ha yıkıldı yıkılacak, en çok hasar alanlardan biri Kahramanmaraş’ta…
Şimdi ne diyorlar?
-En kısa vakitte eskisinden daha hoş yapacağız!
Hep birebir nakarat! Daima tıpkı ama!
Oysa… 2019 yılında müzeye dönüştürülen ve Türk Edebiyatı’nın çok kıymetli “yedi” isminin eğitim gördüğü Tarihi Maraş Lisesi çok önemli.
Sadece bizim için de değil…
Hem kültürel hem sanatsal manada UNESCO Dünya Edebiyat Kentleri listesine ismini yazdırdı.
Öyledir ancak Kahramanmaraş…
Şiir ve aşk demektir! Şairler diyarıdır…
Eski ismi Kara Lise’ydi; 1863 yılında Protestan Okulu olarak açıldı birinci…
Ve… 1933 yılında Kahramanmaraş’ta açılan birinci eğitim kurumuydu…
Peki, okul müzeye çevrilince neden “Yedi Hoş Adam” ismi verildi?
Çünkü onların yolu Kahramanmaraş’ta kesişti…
Ve onlar, muhafazakâr bölümün gözbebeğiydi…
Kim mi onlar?
Yazalım…
YEDİ HOŞ ADAM
Sezai Karakoç…
Namı başka: Diriliş şairi…
“İnsanın yarısı utançtır. Her şeyi tam olsa da utancını yitirmiş bir medeniyet, sağlıksızdır” der.
Ve… “İnançlıyım, barış ve nizam yanlısıyım. Savaşım bunlar içindir.”
Her şair üzere platonik bir aşkın beslediğiydi tahminen de…
Yıl 1952…
O meşhur Mona Roza’yı bilirsiniz: “Mona Roza siyah güller ak güller / Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak / Kanadı kırık kuş merhamet ister / Ah senin yüzünden kana batacak / Mona Roza siyah güller ak güller.”
Evet, Sezai Karakoç’un Ergani’de başlayan eğitim hayatı Maraş’ta devam etti.
Ve… Anadolu kanısının fitili orada yakıldı yüreğinde…
Cahit Zarifoğlu
Kahramanmaraşlıydı… 1940 doğumlu!
Hâkim bir babanın evladıydı ve eğitimine Siverek’te başladı; derken Ankara, Kızılcahamam ve yeniden Kahramanmaraş’a döndü.
“Umudumuz acımızdan büyük” kederi…
Ve… “Biz sakalları şiirler karışık; Allah ile barışık adamları sevdik”
Hatta “Nereye kadar kendinden kaçabilirsiniz. Ya bir daha geri dönemezsen?” diye sordu.
Erdem Bayazıt…
O da Maraşlıydı, 1939 doğumlu!
Gerçek ismi Adil Erdem’di…
Annesi Şerife Hanım ise Arifoğullarından’dı…
“Bir müziksin dünya! Birçok vakit hüzün makamında” kederi.
Ve… “Ya bütün şairler seni sevmiş ya da ben her mısrada seni buluyorum”
Hatta “Alınlar görmüşüm ki vatanımın coğrafyasıdır, her kırışığı sorulacak bir hesabı, her çizgisi tarihten bir yaprağı anlatır”
Rasim Özdenören…
Maraşlıydı; 1940 doğumlu!
Hz. Ali’nin çok sevdiğim bir kelamı vardır: “İnsan bilmediklerinin düşmanıdır”
O da: “Okuyup anlamak, bilmek gerek. Zira insan en çok bilmediğine düşmandır” dedi.
Ve… “Yapacak işi olan, diyecek kelamı olan onu söylüyor ve onu yapıyor. Yapacak işi, diyecek kelamı olmayansa, diğerinin yapıp ettiklerinin dedikodusunu yapmaklar meşgul oluyor”
Hatta… “Hem bu deveyi güdecek, hem bu diyarda kalacağız. Zira deve de bizim, diyar da” demişliği var.
Nuri Pakdil…
1934 yılında Kahramanmaraş’ta dünyaya geldi.
Kudüs şairlerinden…
“Yüreğimin yarısı Mekke’dir, geri kalanı da Medine’dir. Üstünde bir tül üzere Kudüs vardır” Kahramanmaraş’ı ise şöyle anlatır “Bir muharririn notları” yapıtında:
“Büyüdüm, çeşmeler de aktı yanımda. Artık bakıyorum, kimi kurumuş, çok az su akıyor kiminden de. Her çeşme bir kent oldu yanı başımda. Nerede bir çeşme görsem, suyu akıyorsa, Maraş’ın manevi manzarası süzülmektedir.”
Sadece İslam ve Orta Doğu değil Batı edebiyatından yaptığı şiir ve niyet yazısı çevirileri de vardı.
Hatta… “Dostoyevski okumayanlara ehliyet vermemeli” dedi.
Ve… “İnsan! Seni savunuyorum; sana karşı!”
Emek, emperyalizm, devrim üzere sözlere çok rastlarsınız yapıtlarında. Üstelik kendisini bir muhafazakâr değil, devrimci bir Müslüman olarak tanımlardı.
Yine Hz. Ali der ya: “Beşikten mezara kadar ilim tahsil ediniz”
O da daima kederi ki: “Kuşkusuz en tesirli ve üniversal silah sözlerdir. Okumadığın gün karanlıktasın”…
Mehmet Akif İnan…
Bir Kudüs şairi daha…
Aslen Maraşlı değil, 1958 yılında Urfa’dan Maraş Lisesi’ne sürgün edildi…
Aynı yıl Derya Gazetesi’ni çıkardı bir küme arkadaşıyla…
Mescid-i Aksa şiiri meşhurdur…
1992 yılında Eğitim-Sen’i, sonrasında ise Memur-Sen’i kurdu. Sendikacılıkta çığır açtı yani… Ve son ana kadar da vazgeçmedi…
1999 yılında Ankara’da bir miting sonrası hastalandı; zatürre oldu ve doğduğu topraklara döndü; Urfa’ya…
Ve… Peygamberler diyarında hayatını kaybetti…
Alaaddin Özdenören…
1940 yılında Maraş’ta doğdu…
Ve… Dokuz yaşındaki oğlu Kerem’i trajik bir trafik kazasında kaybettikten sonra iflah olmadı…
Hüzün, acı ve acı tüm ömrü boyunca bir gölge üzere peşindeydi…
“Kerem’in Çantası” diye bir şiiri vardır…
“Senin çantanın oğlum
Bir gözünde gülücüklerin vardı
Ağlayan çocukların yanaklarına yapıştırırdın
Bir gözünde defterin vardı
Ki her yaprağında
Yıldız üzere çırpınırdı minik kalbin.
Bir gözünde ıstırapların vardı
Saklardın.
Bir gözüne de kuşlar yuva yapmıştı.
Kulpundansa Keremcik
Kedercikler sızardı.”
Dedik ya…
Hem Türk Edebiyatı’nın hem de muhafazakâr kesitin çok kıymetli isimleriydi…
Öyle ya. Şiirleri, kelamları parti mitinglerinde kullanıldı daima…
İdolleriydi…
Pek değerliydi…
İnsan sormadan edemiyor!
Değer verdiklerinize bu türlü davranıyorsanız, başkalarının vay haline…