Anaokulundan üniversiteye onlarca öğretmenim oldu. Hepsinin ismi, siması kalmadı maalesef hatırımda. Üzerinden çok vakit geçti lakin tekrar de ilkokul öğretmenim Buket Hanım’ı çok net, çok canlı hatırlıyorum. Bana dediklerini ya da derslerde anlattıklarını değil, ben de uyandırdığı hisleri, kişiliğime kattıklarını daha çok…
Buket Öğretmen’in birinci işi beni sınıf başkanı yapmak olmuştu.
Buket Öğretmen’in birinci işi beni sınıf başkanı yapmak olmuştu. Zaten aile yaşantımda 3 yaşımdan beri bir abla olduğum için sorumluluk şuurum oluşmuştu, ancak hayatım boyunca bana eşlik edecek adalet ve birlik olgularını onun sayesinde edindim. Neredeyse lise bitene kadar da hep sınıf başkanı seçildim. Bana bol bol kompozisyon (o vakitler o denli bir şey vardı) yazdırır, övgüsünü sakınmaz, sınıfa da sesli okuturdu. Yazmayı da okumayı da sayesinde sevdim. Folklor dersine yazılmama ve o sayede okul hayatımdaki 9 sene boyunca Anadolu’nun her yöresinin folklor danslarını öğrenmeme, koca koca stadyumlarda şovlara çıkmama vesile olmuştu. Vücudumun dinçliğini, dansın her cinsine sevdayı sayesinde kazandım.
O da yetmemiş, annemle babamı İzciliğe geçişte kıymetli bir mertebe sayılan “Yavrukurt” olmam için ikna etmiş; onun ısrarları ve bana inancı sayesinde şimdi daha 9-10 yaşlarımdayken ailemden farklı birinci ferdi macerama atılıp, Çanakkale’nin ıssız doruklarında kampa gitmiştim. Hala anlayamam, annemler küçük kızlarının o tehlikeli seyahate gitmesine nasıl müsaade verdiler. Hiç unutmam, dağlardan kurtlar iner de çadırımıza girer diye tedbir olarak gecelerce bir kütüğe sarılarak uyumuştuk. Güya kurt girince şıp diye uyanacakmışız da uzunluğumuz kadar kütüğü çabucak kaldırabilecekmişiz üzere. Ateş yakmayı, güç şartlarda tahlil üretmeyi, işbirliğini öğrenmiştim o kampta. Son gece, veda şenliğinde çarşafımdan tek omuz tuvalet yaparak yüksek moda zevkimi ve yaratıcılığımı da ortaya koymuştum.
Ama en değerli, en büyük yararım, yüzme bilmeyen Ankaralı bir çocuk olarak dalgalı sularda -hem de yanımda babam olmadan- yüzmeyi öğrenmem olmuştu. İki günlük mecnun özgüvenimle yarışa bile katılmış, birinci olmuştum. Sondan birinci lakin… Bu yaşadıklarımın her birinde, her bir anında o denli büyük dersler, o denli büyük edinimler varmış ki… Kim, nasıl biri olacağımı kemik ailemden (annem, babam, kardeşim) sonra büyük oranda ona borçluymuşum. Lakin bugün -yarım asırlık bilincimle- Buket Öğretmen’in ve onun üzere nicelerinin ne büyük beşerler olduklarını görebiliyorum.
24 Kasım Öğretmenler Günü
Ülkemizde 24 Kasım, Buket Öğretmen gibi değerli insanları anmamız için 1981 yılında belirlenmiş kıymetli bir tarih. Öğretmenlerin eğitimdeki katkılarını onurlandırmak, emeklerini takdir etmek gayesiyle birçok ülkede farklı günlerde kutlanıyor Öğretmenler Günü. Bana nazaran onlara asıl minnetimizi, ferdî gelişimimizde ve toplumsal olarak ilerlememizde üstlendikleri kritik vazife için göstermeliyiz. Sevgi ve sabır yüklü bir öğretmenin bizlere yalnızca müfredat kitaplarında yazan bilgileri değil, etik kıymetlerimizi, ahlakımızı, sorumluklarımızı, yaşamsal marifetlerimizi kazandırdığını, adeta bir peri üzere bizleri, hasebiyle toplumu dönüştürebildiğini kim inkâr edebilir! Bu günün bizde 24 Kasım’da kutlanmasının sebebi ise Ceddimizin 1928 yılında ‘Başöğretmen‘ unvanını kabul ettiği güne atıfta bulunması.
Hepimizin Öğretmeni: BAŞÖĞRETMENİMİZ ATATÜRK
O, bizim bağımsızlığımızı, bugünkü varlığımızı borçlu olduğumuz değişmez, tek Öğretmenimiz. Onun öğretmenliğini anlatmaya benim sözlerim kifayetsiz kalır. Bugün hala her cümlesi bir ders kabul edilmeli ve üzerine fasılasız çalışılmalıdır, fikrimce. Mustafa Kemal Atatürk için eğitim, bağımsız bir milletin temel taşıydı. ‘Hayatta en gerçek mürşit ilimdir’ diyerek, çağdaş uygarlık yolunda ilerlemenin anahtarı olarak öğretmenleri ve eğitimi işaret etmişti. Onun hayal ettiği öğretmenler, sadece okuma yazma öğreten değil, niyet özgürlüğünü, bilimi ve aydınlığı yaymayı amaçlayan neferlerdi. Onun müsaadeden yürüyen tüm Öğretmenlerimize hürmetle selam olsun.
Bu günün bende çağrıştırdıkları
Aslında24 Kasım’a girdiğimizi fark ettiğimde zihnimde yankılanan fikir, herkesin herkes için çok kıymetli bir öğretmen olabileceği idi. Mesleği öğretmenlik olmayan, okul sıraları ortasında ter dökmeyen öğretmenlerimiz de var… Tahminen şimdi kendimize bile itiraf etmediğimiz, gönlümüzde bir yerde zımnî kalmış öğretmenlerimiz…
Evet, belirli bir müddet bir eğitim-öğretim sistemi içinde bu meslek erbabı tarafından yetiştiriliyoruz, fakat eğitim-öğretim ömür uzunluğu sürüyor ve biz her an birilerinden, bir canlıdan, hayatın kendisinden bir şeyler öğreniyoruz, o denli değil mi? Tesadüfen bindiğimiz bir taksinin sürücüsünden de, diz uzunluğu karda simit satmaya çalışan bir simitçiden de öğrenebildiğimiz şeyler oluyor.
Hiç aklında yokken hayatına giren bir köpek, teker altından kurtardığın bir kedi yavrusunun dahi sana öğrettiği, kattığı ne çok şey vardır. Onlar sen farkına varmadan insanı dönüştürür. Anne olursun, baba olursun, abla-abi olursun, o el kadar bebe ömrü boyunca sana bir derstir. Sen mi onu eğitirsin, o mu seni, meçhul…
Bir gün o denli bir arkadaş çıkar ki karşına, hiç anlamadan hayatının dersini alırsın. Yahut misal, bir seminere katılırsın, engin bilgisini dinlediğin kişi, sende yesyeni kapılar açar. Öbür biri olarak ayrılırsın oradan. Pandemi sağ olsun, oturduğun yerden kurslara, atölyelere katılırsın, o denli hocalar çıkar ki karşına, 40’ından sonra yesyeni bilezikler takar, meslek edinir, meslek değiştirirsin. Daha uç örnek gerekirse, Black Bird dizisindeki (TV+) James Keene üzere, bir seri katil olan Larry Hall’la mecburen arkadaşlık etmek zorunda kalırsın, mahpustan çıktığında birebir kişi değilsindir artık. O ruh hastası bile sana var oluşunla, taşıdığın kimlikle ilgili dayanılmaz dersler vermiştir.
aşamdaki en tesirli öğretmenin bir ahtapot bile olabilir; Oscar’lı ve on farklı ödüllü belgesel My Octopus Teacher’daki gibi… Kitaplar okursun, sinemalar izlersin, tiyatrolara gidersin, zihin kapıların mühürlü değilse hepsi öğretici, hepsi dönüştürücü olabilir beşere. Sizin bu hayattaki zımnî öğretmenleriniz kimler, hiç düşündünüz mü?
Ezcümle; insanın en mucizevi özelliklerinden biri sonsuz öğrenme yetisi. Durmuyoruz. Durmamalıyız da! Ömürde karşılaştığımız hiçbir kişi ya da olay tesadüfen değil; hepsi, her şey bize bir şey anlatıyor. Biz uyanık olup, zihnimizi açık tutup, karşımızdaki kim olursa olsun onu sahiden dinlediğimiz ve -iyisiyle, kötüsüyle- iletileri, dersleri gerçek aldığımız surece öğrenmeye, büyümeye, gelişmeye devam ediyoruz. 24 Kasım vesile oldu; hayatıma bir formda dokunan, bilgisini sevgiyle paylaşan, “olma” serüvenimde yoluma ışık tutan, gelmiş, geçmiş, gelecek tüm hocalarıma sevgi, hürmet ve minnetimi sunuyorum.
Linkedln
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar külliyen müelliflerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio